29 ΙΟΥΛΙΟΥ: Τελετή Λήξης 4ης Θεατρικής Συνάντησης Ερασιτεχνικών Ομάδων "Θεάτρου Όψεις"
Τετάρτη 29 Ιουλίου 2015
Τελετή Λήξης
4ης Θεατρικής Συνάντησης Ερασιτεχνικών Ομάδων "Θεάτρου Όψεις" -
Αιτωλικό 2015
"Οι Ηλίθιοι"
από τη Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού/Πολ. & Μορφ. Συλλόγου "Το Αιτωλικό"
κωμωδία του Νηλ Σάιμον
σε σκηνοθεσία Διονυσίας Ολιβώτου
ώρα 9.15 μ.μ.
Υπαίθριο Θέατρο Αιτωλικού
Στα πλαίσια των θεατρικών συναντήσεων κάθε χρόνο, τιμούμε έναν άνθρωπο των γραμμάτων και των τεχνών, στον οποίο είναι αφιερωμένο το «Θεάτρου όψεις».
Ένας σημαντικός άνθρωπος της Θεατρικής Τέχνης, ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Γιάννης Καλατζόπουλος, θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο στην 4η Θεατρική Συνάντηση Ερασιτεχνικών Ομάδων "Θεάτρου Όψεις" - Αιτωλικό 2015.
Τελετή Λήξης
4ης Θεατρικής Συνάντησης Ερασιτεχνικών Ομάδων "Θεάτρου Όψεις" -
Αιτωλικό 2015
"Οι Ηλίθιοι"
από τη Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού/Πολ. & Μορφ. Συλλόγου "Το Αιτωλικό"
κωμωδία του Νηλ Σάιμον
σε σκηνοθεσία Διονυσίας Ολιβώτου
ώρα 9.15 μ.μ.
Υπαίθριο Θέατρο Αιτωλικού
Στα πλαίσια των θεατρικών συναντήσεων κάθε χρόνο, τιμούμε έναν άνθρωπο των γραμμάτων και των τεχνών, στον οποίο είναι αφιερωμένο το «Θεάτρου όψεις».
Ένας σημαντικός άνθρωπος της Θεατρικής Τέχνης, ο ηθοποιός, σκηνοθέτης και συγγραφέας Γιάννης Καλατζόπουλος, θα είναι το τιμώμενο πρόσωπο στην 4η Θεατρική Συνάντηση Ερασιτεχνικών Ομάδων "Θεάτρου Όψεις" - Αιτωλικό 2015.
Σημείωμα Σκηνοθέτη
Πολλές φορές περνάει απ’ το μυαλό όλων μας, πιστεύω, το ερώτημα: κι αν η κοινωνία μας ήταν διαφορετική; Κι αν είχαμε γεννηθεί κάπου αλλού; Και τότε αρχίζουμε να πλάθουμε σενάρια… Ο Αμερικανός σκηνοθέτης και δραματουργός Νιλ Σάιμον, σ’ αυτό το έργο δείχνει πώς μια ‘κατάρα’ που έχει πέσει σ’ ένα χωριό πριν διακόσια χρόνια κάνει όλους εκεί να πιστέψουν ότι απ’ τη μέρα που γεννιούνται είναι ηλίθιοι! Όλοι οι κάτοικοι ζουν και μεγαλώνουν μ’ αυτήν την βεβαιότητα! Κάποιος μπορεί να γελάσει με την αφέλεια των ανθρώπων αυτών να πιστεύουν κάτι τέτοιο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ‘η αλήθεια’ πολλές φορές είναι κάτι υποκειμενικό και εν τέλει ‘η αλήθεια’ είναι αυτό που πιστεύουμε. Πόσα πράγματα πιστεύουμε κι εμείς ότι είναι αλήθεια, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε εξακριβώσει ποτέ αν είναι έτσι ή αλλιώς; Απλώς πιστεύουμε. Δογματικά. Και τα περισσότερα απ’ αυτά μας τα έχουν επιβάλλει. Ποιος; «Ο φόβος, η ενοχή και η υποταγή σε κάποιον τύραννο», είναι η απάντηση του Νιλ Σάιμον.
Απ’ την άλλη, ο δραματουργός επιλέγει μια συλλογικά εύθυμη ψυχολογική κατάσταση: την ηλιθιότητα! Το Κουλιέντσικοφ, όπου όλοι πιστεύουν ότι είναι ηλίθιοι, είναι ένα μέρος χαρούμενο, με χρώματα και καλή διάθεση, χωρίς ίχνος κακίας, ζήλιας και υστεροβουλίας του ενός απέναντι στον άλλον και με σεβασμό στις προσωπικές επιλογές των ατόμων-όταν αυτά καταφέρνουν να πάρουν μια απόφαση… Αν η άγνοια είναι ευλογία –όπως λένε κάποιοι- τότε αυτό το μέρος είναι ο Παράδεισος! Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο, αφού όλα αφήνονται στα χέρια μιας ανώτερης δύναμης για την προστασία τους. Τίποτα κακό δε θα τους συμβεί, αφού την κατάλληλη στιγμή, ένα αόρατο χέρι θα τους προστατέψει!
Σ’ αυτήν την παράσταση, εμείς καταστήσαμε το αόρατο, ορατό. Πλάσματα φανταστικά βρίσκονται πάντα εκεί που υπάρχει ανάγκη, για να βοηθήσουν την ‘λογική’ έκβαση. Ο ρόλος τους όμως είναι και τεχνικός. Είναι οι ‘εργάτες’ που φροντίζουν να υπάρχουν όλα όσα χρειάζεται η παράσταση. Τέλος, έχουν αυτονομία, αλλά και δικά τους συναισθήματα: κλαίνε, γελάνε, παίζουν, νευριάζουν, συμπάσχουν, ερωτεύονται. Έχουν όλα όσα έχει ένας ‘κανονικός’ άνθρωπος. Είναι εκεί για να βοηθήσουν να αποκαλυφθεί το βαθύτερο νόημα του έργου: ότι η αγάπη νικάει τα πάντα! Κι όταν η αγάπη συνδυάζεται με τη γνώση –που εκπροσωπείται απ’ τον δάσκαλο- τότε όλοι μας θα έχουμε τη δύναμη να πιστέψουμε σ’ αυτό που είμαστε κι όχι σ’ αυτό που θέλουν να μας επιβάλουν ότι είμαστε.
Πολλές φορές περνάει απ’ το μυαλό όλων μας, πιστεύω, το ερώτημα: κι αν η κοινωνία μας ήταν διαφορετική; Κι αν είχαμε γεννηθεί κάπου αλλού; Και τότε αρχίζουμε να πλάθουμε σενάρια… Ο Αμερικανός σκηνοθέτης και δραματουργός Νιλ Σάιμον, σ’ αυτό το έργο δείχνει πώς μια ‘κατάρα’ που έχει πέσει σ’ ένα χωριό πριν διακόσια χρόνια κάνει όλους εκεί να πιστέψουν ότι απ’ τη μέρα που γεννιούνται είναι ηλίθιοι! Όλοι οι κάτοικοι ζουν και μεγαλώνουν μ’ αυτήν την βεβαιότητα! Κάποιος μπορεί να γελάσει με την αφέλεια των ανθρώπων αυτών να πιστεύουν κάτι τέτοιο, αλλά ας μην ξεχνάμε ότι ‘η αλήθεια’ πολλές φορές είναι κάτι υποκειμενικό και εν τέλει ‘η αλήθεια’ είναι αυτό που πιστεύουμε. Πόσα πράγματα πιστεύουμε κι εμείς ότι είναι αλήθεια, παρά το γεγονός ότι δεν έχουμε εξακριβώσει ποτέ αν είναι έτσι ή αλλιώς; Απλώς πιστεύουμε. Δογματικά. Και τα περισσότερα απ’ αυτά μας τα έχουν επιβάλλει. Ποιος; «Ο φόβος, η ενοχή και η υποταγή σε κάποιον τύραννο», είναι η απάντηση του Νιλ Σάιμον.
Απ’ την άλλη, ο δραματουργός επιλέγει μια συλλογικά εύθυμη ψυχολογική κατάσταση: την ηλιθιότητα! Το Κουλιέντσικοφ, όπου όλοι πιστεύουν ότι είναι ηλίθιοι, είναι ένα μέρος χαρούμενο, με χρώματα και καλή διάθεση, χωρίς ίχνος κακίας, ζήλιας και υστεροβουλίας του ενός απέναντι στον άλλον και με σεβασμό στις προσωπικές επιλογές των ατόμων-όταν αυτά καταφέρνουν να πάρουν μια απόφαση… Αν η άγνοια είναι ευλογία –όπως λένε κάποιοι- τότε αυτό το μέρος είναι ο Παράδεισος! Το θρησκευτικό στοιχείο είναι έντονο, αφού όλα αφήνονται στα χέρια μιας ανώτερης δύναμης για την προστασία τους. Τίποτα κακό δε θα τους συμβεί, αφού την κατάλληλη στιγμή, ένα αόρατο χέρι θα τους προστατέψει!
Σ’ αυτήν την παράσταση, εμείς καταστήσαμε το αόρατο, ορατό. Πλάσματα φανταστικά βρίσκονται πάντα εκεί που υπάρχει ανάγκη, για να βοηθήσουν την ‘λογική’ έκβαση. Ο ρόλος τους όμως είναι και τεχνικός. Είναι οι ‘εργάτες’ που φροντίζουν να υπάρχουν όλα όσα χρειάζεται η παράσταση. Τέλος, έχουν αυτονομία, αλλά και δικά τους συναισθήματα: κλαίνε, γελάνε, παίζουν, νευριάζουν, συμπάσχουν, ερωτεύονται. Έχουν όλα όσα έχει ένας ‘κανονικός’ άνθρωπος. Είναι εκεί για να βοηθήσουν να αποκαλυφθεί το βαθύτερο νόημα του έργου: ότι η αγάπη νικάει τα πάντα! Κι όταν η αγάπη συνδυάζεται με τη γνώση –που εκπροσωπείται απ’ τον δάσκαλο- τότε όλοι μας θα έχουμε τη δύναμη να πιστέψουμε σ’ αυτό που είμαστε κι όχι σ’ αυτό που θέλουν να μας επιβάλουν ότι είμαστε.
Διονυσία Ολιβώτου
Θεατρολόγος - Εκπαιδευτικός
Θεατρολόγος - Εκπαιδευτικός
Διανομή
Λέων Τολτσίνσκυ: Νεαρός δάσκαλος - Αντώνης Χαραλάμπους
Σνέτσκυ: Βοσκός - Γιώργος Σάλας
Δικαστής: Κώστας Σύρρος
Σλόβιτς: Χασάπης - Διονύσης Παρράς
Μίσκιν: Ταχυδρόμος - Χρυσάνθη Κτιστοπούλου
Γιέντσνα: Πωλήτρια ψαριών και λουλουδιών - Μαρία Ακρίδα
Δρ. Ζουμπρίτσκυ: Γιατρός - Κώστας Καστανάς
Λένυα Ζουμπρίτσκυ: Γυναίκα του Γιατροχύ - Μαρία Τσιρογιάννη
Σοφία Ζουμπρίτσκυ: Κόρη του Γιατρού - Χρύσα Πατίρη
Γκρέγκορ Γιουσέκεβιτς: Κόμης - Βασίλης Καστανάς
Πλάσματα: Μαριάννα Νικολογιάννη, Αλέξης Ασημάκης,
Ίρις Περγαντή, Ντόρα Χαραλάμπους
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία:
Διονυσία Ολιβώτου
Σκηνογραφία:
Μιχάλης Κότσαρης
Επιμέλεια Ηχου - Σχεδιασμός Φώτα:
Δημήτρης Στογιάννης
Κονσόλα Ήχου & Φώτα
Δημήτρης Στογιάννης / Νίκος Σφυρής
Ενδυματολογία:
Αστέρω Περγαντή
Φροντιστήριο Ρούχων:
Αστέρω Περγαντή /Πόπη Σέρβου
Φροντιστήριο Αντικειμένων:
Χρυσάνθη Κτιστοπούλου
Κομμώσεις:
Μαρία Σύρρου
Μακιγιάζ:
Αργυρώ Κατσούλη / Τζοάννα Σμπόνια,
Αλεξάνδρα Κοτσάλου / Αστέρω Περγαντή
Κατασκευές Σκηνικών και Αντικειμένων:
Μιχάλης Κότσαρης, Γιώργος Σάλας
Κατασκευές Ενδυμάτων:
Φωφώ Ξεσφίγγη /Αστέρω Περγαντή
Τεχνική Υποστήριξη:
Γιώργος Σφυρής, Ανδριάνα Τσουκαλά,
Ξένια Ευαγγελινού, Δημήτρης Βλαχόπουλος
Μακέτες Έντυπου Υλικού:
Αστέρω Περγαντή
Το σήμα της παράστασης φιλοτέχνησε
ο Μιχάλης Κότσαρης
Έφορος Θεατρικής Ομάδας:
Αντώνης Χαραλάμπους
Οργάνωση Παραγωγής:
Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού Πολ. & Μορφ. Συλλόγου
Παραγωγή:
© Πολιτιστικός & Μορφωτικός Σύλλογος "Το Αιτωλικό"
Ευχαριστούμε:
Κατάστημα Ενδυμάτων-Υποδημάτων Χρήστος Κοσμίδης
Ενδύματα «Μοταλίνα» Φωφώ Ξεσφίγγη
Μουσικός Όμιλος Μεσολογγίου ''Ιωσήφ Ρωγών"
κ. Δημήτρη Δημητρόπουλο, Μεσολόγγι
Μπαρούχο Χρήστος Τεχνική Υποστήριξη
BeatSound Σάκης Πρέκας
Λέων Τολτσίνσκυ: Νεαρός δάσκαλος - Αντώνης Χαραλάμπους
Σνέτσκυ: Βοσκός - Γιώργος Σάλας
Δικαστής: Κώστας Σύρρος
Σλόβιτς: Χασάπης - Διονύσης Παρράς
Μίσκιν: Ταχυδρόμος - Χρυσάνθη Κτιστοπούλου
Γιέντσνα: Πωλήτρια ψαριών και λουλουδιών - Μαρία Ακρίδα
Δρ. Ζουμπρίτσκυ: Γιατρός - Κώστας Καστανάς
Λένυα Ζουμπρίτσκυ: Γυναίκα του Γιατροχύ - Μαρία Τσιρογιάννη
Σοφία Ζουμπρίτσκυ: Κόρη του Γιατρού - Χρύσα Πατίρη
Γκρέγκορ Γιουσέκεβιτς: Κόμης - Βασίλης Καστανάς
Πλάσματα: Μαριάννα Νικολογιάννη, Αλέξης Ασημάκης,
Ίρις Περγαντή, Ντόρα Χαραλάμπους
Συντελεστές:
Σκηνοθεσία:
Διονυσία Ολιβώτου
Σκηνογραφία:
Μιχάλης Κότσαρης
Επιμέλεια Ηχου - Σχεδιασμός Φώτα:
Δημήτρης Στογιάννης
Κονσόλα Ήχου & Φώτα
Δημήτρης Στογιάννης / Νίκος Σφυρής
Ενδυματολογία:
Αστέρω Περγαντή
Φροντιστήριο Ρούχων:
Αστέρω Περγαντή /Πόπη Σέρβου
Φροντιστήριο Αντικειμένων:
Χρυσάνθη Κτιστοπούλου
Κομμώσεις:
Μαρία Σύρρου
Μακιγιάζ:
Αργυρώ Κατσούλη / Τζοάννα Σμπόνια,
Αλεξάνδρα Κοτσάλου / Αστέρω Περγαντή
Κατασκευές Σκηνικών και Αντικειμένων:
Μιχάλης Κότσαρης, Γιώργος Σάλας
Κατασκευές Ενδυμάτων:
Φωφώ Ξεσφίγγη /Αστέρω Περγαντή
Τεχνική Υποστήριξη:
Γιώργος Σφυρής, Ανδριάνα Τσουκαλά,
Ξένια Ευαγγελινού, Δημήτρης Βλαχόπουλος
Μακέτες Έντυπου Υλικού:
Αστέρω Περγαντή
Το σήμα της παράστασης φιλοτέχνησε
ο Μιχάλης Κότσαρης
Έφορος Θεατρικής Ομάδας:
Αντώνης Χαραλάμπους
Οργάνωση Παραγωγής:
Θεατρική Ομάδα Αιτωλικού Πολ. & Μορφ. Συλλόγου
Παραγωγή:
© Πολιτιστικός & Μορφωτικός Σύλλογος "Το Αιτωλικό"
Ευχαριστούμε:
Κατάστημα Ενδυμάτων-Υποδημάτων Χρήστος Κοσμίδης
Ενδύματα «Μοταλίνα» Φωφώ Ξεσφίγγη
Μουσικός Όμιλος Μεσολογγίου ''Ιωσήφ Ρωγών"
κ. Δημήτρη Δημητρόπουλο, Μεσολόγγι
Μπαρούχο Χρήστος Τεχνική Υποστήριξη
BeatSound Σάκης Πρέκας
RSS Feed
